айб

[عيب]

а

1. норасоӣ, нуқсон, камбудӣ: ин мол ҳеҷ айб надорад

2. таъна, маломат, сарзаниш; айба кӣ кунад? маиб (зарб.)

3. нанг, ор, боиси шарм: пурсидан айб нест, дар ин кор ҳеҷ ҷои айб нест

4. гуноҳ, ҷурм, амали нораво; ба айби … а) бо гуноҳи …; бо хатои …; б) ба сабаби …, аз сабаби …, бинобар он ки; ба касофати …; айби шаръӣ нуқсони қонунӣ (аз рӯи ҳукми шариат); айбу гуноҳ нуқсону гуноҳ; айбу нанг шарму нанг, ору номус, нангу ор; айбу нуқсон камбудию иллат; айб донистан нанг ҳисоб кардан, нораво донистан; айб ёфтан ошкор сохтани нуқсоне, иллат ёфтан; эрод гирифтан; айб мондан ба касе ё ба чизе эрод гирифтан, касеро ё чизеро наҳ задан; айб ҷустан нуқсону норасоӣ кофтан; хӯрдагирӣ кардан

◊ айби касеро ба гарданаш мондан камбудии касеро собит кардан; айбро ба гардани касе мондан касеро айбдор кардан, ба зиммаи касе гуноҳе бор кардан; айб мадор таъна назан, айбдор накун